چهارمحل متشکل از ساکنین چهار روستا بنام

 

 

*         ایام و باورها        *

چكيده

 *  روزهای تاسوعا، عاشورا و 28 صفر کار حرام است و کسی در این روزها کارهای

  ساختمانی یا کشاورزی انجام نمی دهد به ویژه اگر همراه با گرفتن مزد باشد.

*  از روز سیزده فروردین کلیه چاک  هایی ((    Chak   ))  ( قطعه های مرتع و زمین) که از

زمان بریدن علف سال قبل برای عبور و مرور و چرا آزاد بوده قدغن و ممنوع می شود

که به آن قرق ((      Ghorogh    )) می گویند.

*  در شب یلدا نیز این باور وجود دارد که افراد باید در منزل خود بمانند و در آن شب

 به جای دیگر نروند چون برکت از خانه می رود

 *  قبل از تحویل سال نو ، بر این باور هستند که یک ساعت قبل از تحویل سال نو

هر کاری را که انجام بدهی تا پایان سال همان کار ادامه پیدا می کند ( خیر یا شر بودن عمل ).

* اینکه سفره خانواده در طول سال رنگین و پربرکت باشد در روز اول عید باید بهترین غذاها را

در سفره صرف کرد. 

*       تولد نوزاد         * 

چكيده                             

در قدیم که مامای محلی وجود داشت وضع حمل و تولد نوزاد در منزل انجام می گرفت

با متولد شدن نوزاد ، به همدیگر " مبارک باد" می گفتند ، جشن می گرفتند

البته در صورتی که وضعیت اقتصادی خانواده خوب باشد.

بعد از گذشت 10 روز از تولد نوزاد، اقوام و فامیل و نزدیکان را دعوت می کردند

براي صرف ناهار و شیرینی و مادر و نوزاد را مادر بزرگ و خاله نوزاد به حمام می برند

که به آن ده شانی    ( Dahshani) می گویند

در این مراسم معمولا هدایا یا کادوهایی نیز می آورند که معمولا ((در ايمام قديم شامل 100 تا 500 تومان پول نقد،

 کش پیرهن( بلوز)()Kashpirhan یا تکه پارچه پیراهنی بود

در چهلمین روز نیز اقوام و فامیل دور هم جمع می شوند که مجددا مادر و نوزاد را به حمام می برند

و به آن چله شانی (     Chelleshani   )می گویند.

در خصوص انتخاب نام نوزاد ، معمولا نام نوزاد پسر را پدر تعیین می کند

و معمولا نام پدر بزرگش را انتخاب می کنند اما نامگذاری برای نوزاد دختر بر عهده مادر است

اين مراسم همچنان باقيست(بجز نام گذاري)

       *                                     عید نوروز                                      *

چند روز مانده به فرا رسیدن عید نوروز افراد خاصی بودند که در کوچه ها دور می زدند و به درب منازل می آمدند و شعر و دعا می خواندند که هر خانواده نیز به آنان آرد ، گندم و پول می دادند که به آن نوروزی خوان ( Nouroozikhan)می گوفتند. این افراد به دو سبک شعر می خواندند:
                امام اولین آمد به میدان                ملائک بر سرش، می خواند قرآن
           امام دومین نامش حسن(ع) بود                 حسن (ع) گلدسته باغ چمن بود.
 و همین طور تا 12 امام معصوم ادامه می دادند.
عده دیگری هم به این سبک می خواندند:
                        باد بهاران آمده    گل در گلستان آمده

                  مژده دهید برشاخ گل          نوروز سلطان آمده

خواننده هایی که به سبک اول یا مذهبی می خواندند معمولا دارای وجهه مذهبی و

از نظر راویان دارای تقوای بیشتر بودند ولی خواننده های کوچه بازاری از روش دوم

استفاده می کردند.

بعد از خواندن شعر ، فرد خواننده منتظر می ماند اگر هدیه می دادند که می گرفت و گرنه به راهش

ادامه می داد و می رفت. باور عمومی بر این بود که این هدیه ، نوعی صدقه و برای رفع

 قضا و بلا است.

در شب عید سال نو، گروهی از كودكان جمع می شدند و در خانه اقوام را می زدند

صاحبخانه درب یا دریچه ای که رو به کوچه باز می شد را باز می کرد و بعد از سلام وعلیک

و عید مبارکی و خوش آمدگویی ، به یک نفر از آنها به نیابت بقیه ،چیزی به عنوان کادو

شامل دو ریال پول یا یک تخم مرغ می دادند نفری که هدایا را می گرفت بین بقیه تقسیم می کرد.

باور این بود که اولین نفری که بعد از تحویل سال در می زند یا وارد می شود اگر در

آن سال خیر و برکت برای صاحبخانه به همراه داشت نشانگر خوبی قدم و خوش قدمی

شخص است ولی اگر در آن سال مشکلات و مصیبتی وارد می شد نشانگر بدقدمی او بود.

اگر سال پرخیر و برکتی بود برای سال آینده نیز دنبال او می فرستادند و می گفتند

شما برای تحویل سال به منزل ما بیایید. به فرد خوش قدم ، خوش پاقدم

(  Khoshpaghodom  ) و به فرد بدقدم ، بدپا قدم (      Badpaghodom      ) می گفتند.

این باور در افراد قدیمی و مسن بسیار وجود دارد ولی در چند سال اخیر اجرای آن کمتر به چشم ميخورد  ..